خبرگزاری فارس مازندران ـ سرویس ورزشی| رشد و پیشرفت کاملا مشخص و تفاوت زیاد جایگاه فعلی ورزش بانوان با آنچه ۳۰ تا ۵۰ سال پیش وجود داشته است بر کسی پوشیده نیست. شاید در گذشته دور، ورزش قهرمانی بانوان حرف‌هایی برای گفتن داشت، ولی هیچ توجهی به ورزش بانوان نمی‌شد. یعنی در حقیقت همه چیز حول و حوش ۱۵ تا ۲۰ ورزشکار حرفه‌ای خلاصه می‌شد و آنها با تمرین‌های زیاد، حدود ۲۰ سال در ورزش قهرمانی باقی می‌ماندند.
در سال‌های ابتدایی انقلاب هم کادر فنی کافی برای ارتقای ورزش بانوان وجود نداشت و برای تربیت مربی و داور، افرادی آموزش می‌دیدند که در نهایت می‌توانستند تنها در حد یک مبصر کلاس عمل کنند و نه این که صاحب توانایی‌ها و تخصص های فنی باشند و به این شکل، مسابقه‌های ورزشی ما بیشتر جنبه سرگرمی داشت و بی شباهت به ورزش همگانی نبود.
رشد کمی ورزش قهرمانی بانوان ایران نیز کاملا هویداست. به عنوان نمونه، در گذشته تنها در ۵ رشته والیبال، بسکتبال، تنیس روی میز، تنیس و شنا حضور داشتیم در حالی که هم اکنون، علاوه بر آن پنج رشته، در ده‌ها رشته ورزشی دیگر نیز ورزش بانوان کاملا فعال شده است و حتی در رشته‌های جدیدی مثل کبدی از مدعیان جهانی و آسیایی به شمار می رویم.
با این مقدمه به سراغ دختر قهرمانی رفتیم که روزانه بیش از نیمی از وقت خودش را برای موفقیت و درخشش در تیم‌های ملی پشت سر می‌گذارد. با ستاره خاکپور ملی پوش مازندرانی کاراته گپ و گفت‌وگویی داشتیم که در ادامه متن این گفت‌وگو را می‌خوانید.
فارس: خانم خاکپور اهل کجا هستید و از افتخاراتی که این سال‌ها کسب کردید برای ما بفرمایید؛
خاکپور: اهل شهرستان آمل و عضو تیم ملی کاراته، تاکنون مدال‌های طلا و برنز آسیا، طلا و نقره و برنز کاپ جهانی را به دست آورد.
فارس: چطوری وارد این سبک و این رشته شدید!؟
خاکپور: از چهار سالگی کاراته کار می‌کنم. من ٦ ماه ژیمناستیک کار می‌کردم و یک روز بعد عید رفتم سر کلاس ژیمناستیک دیدم تایم کلاس عوض شد و به جای ژیمناستیک، کلاس کاراته هست! همون جا بود که با اون سنم شیفته کاراته شدم.
فارس: اصلا چرا رزمی؟ با وجود روحیه لطیف خانم‌ها انتخاب این رشته یک مقدار سخت نبود؟ چه کسی باعث شد وارد این رشته شدید؟
خاکپور: از بچگی عاشق بروسلی بودم (باخنده) سن من اون زمان جوری نبود که به روحیه لطیفم فکر کنم، فقط سمت علاقم رفتم!
فارس: خانوم‌هایی که رزمی کار می‌کنند در زندگی هم خشن هستند یا خشونت دارند؟
خاکپور: نه اصلا! داخل تمرین همه این خشونت‌ها تخلیه می‌شود، ولی اگر خدایی نکرده در شرایط بد قرار بگیرند حتما برخورد بدی می‌کنند!
فارس: وضعیت تحصیلی شما و ورزشکارانی که حرفه‌ای کار می‌کنید چطور است؟
خاکپور: از نظر تحصیلی خیلی شرایط برای ما سخته! ساعت تمرین ما با کلاس‌ها تداخل داره، به خاطر همین نه می‌توانیم از تمرین بزنیم نه از درس! این یک مقدار کار ما را سخت می‌کند.
فارس: چطور مگه!؟ آسیبی رسونده به تحصیل شما!؟
خاکپور: بله ـ آسیب رسونده ( باخنده)، متاسفانه به خاطر همین مشکلات یک ترم مشروط شدم!
فارس: در زمینه دانشگاهی هم افتخاراتی داشتید درسته!؟ از افتخارات دانشگاهی هم بگید برامون ..
خاکپور: بله؛ در مسابقات مختلف دانشجویی حضور داشتیم و من در این مسابقات، طلای کاتا تیمی در المپیاد آوردم و طلای کاتا انفرادی درمسابقات مجازی کسب کردم.
فارس: به صوت میانگین، روزی چند ساعت تمرین دارید!؟
خاکپور: بستگی به شرایط مسابقات دارد؛ اگه مثلا یک ماه مانده به مسابقات باشه، ما مجبوریم روزی ٣ شیفت به صورت فشرده تمرین کنیم تا به آمادگی کامل برسیم.
فارس: تا حالا شده از تمرینات خسته بشید و بگید که می‌خواهید مثل بقیه دختران و بانوان باشید و دست از تمرین بکشید!؟
خاکپور: بعضی وقت‌ها واقعا دلم می‌خواست که استراحت کنم. آنقدر فشار روی من بود که بعضی شب‌ها با گریه می‌خوابیدم، اما برای افتخارآفرینی برای کشور عزیزم، بازم خودمو جمع می‌کردم و نگذاشتم بی‌انگیزه شوم!
فارس: لذت‌بخش‌ترین افتخاری که این سال‌ها داشتید کجا بود!؟
خاکپور: در آن لحظه که مدال طلای آسیا را گرفتیم و سرود ملی کشورمان در سالن به صدا در آمد به نظرم بهترین و ماندگارترین صحنه برایم بود.
خاطره هم از اون روز بگم که؛ مربی ما نتوانست اونجا با ما باشه، به وقت ایران گفته بودند ساعت ١٢ بازی فینال برگزار می‌شود. مربی من داخل خانه بود و دست به دعا بود و از طرفی داخل خانه مهمان هم داشت.
اون روز بازی ما زودتر شروع شد و پدرم به مربی زنگ زد و گفت که ما اول شدیم! مربی ما هم انقدر خوشحال شد، شروع کرد به همه زنگ زدن! به خودش اومد دید برنجش شفته شده ( با خنده ) این خاطره تا مدت‌ها سوژه ما شده بود.
فارس: تلخ‌ترین لحظه ورزشی هم داشتید!؟ اگر داشتید برامون توضیح بدهد
خاکپور: بله ـ یک سال فیکس شدیم واسه آسیایی ژاپن و کل عید را تمرین کردیم. همه تیم ملی را فرستادن جز کاتا تیمی دختر و پسر که بزرگترین شکست تو سن ١٨ سالگیم بود. خیلی تلاش کرده بودم ولی خیلی حیف شد!
فارس: افتخارآفرینی با پیراهن تیم ملی چه حسی دارد!؟ برامون توصیفش کنید ؟
خاکپور: خیلی حس خوبیه که با تمام مشکلات و سختی‌هایی که در فیلتر ایران، چون شهرستانی هستیم و سختی و مشکلات را گذراندیم وقتی بهش می‌رسیم واقعا احساس غرور می‌کنیم.
فارس: از حجاب برامون بگو‌ید! تو مسابقات مشکلی با رعایت حجاب اسلامی ندارید؟
خاکپور: حجاب محدودیت نیست! ما افتخار می‌کنیم که با حجاب هم توانستیم برای کشورمان در عرصه‌های بین‌المللی افتخار آفرینی کنیم.
فارس: یک سوال متفرقه؛ در مورد کسانی که به دلیل همین حجاب، مهاجرت می‌کنند و برای کشورهایی که حجاب براشون زیاد مهم نیست بازی می‌کنند، چه نظری دارید!؟ اصلا موافق مهاجرت ستاره‌های کشور هستید!؟
خاکپور: «خب هر کسی نظر شخصی خودشو داره! ولی نظر من اینه که وقتی برای کشور خودت افتخارآفرینی می‌کنی و پرچم کشورت را به اهتزاز در میاری اونجا حس غرور بهت دست میده که این حس غرور ایرانی بودنم را با هیچی عوضش نمی‌کنم.»
فارس: بیشتر افتخاراتی که داشتید به همراه دو یار همیشگی و مازندرانی بوده، بیشتر رسانه‌ها مثلث شما رو القاب مختلفی دادند، اگه خودتون بخواهید برای این تیم سه نفره یه اسم قشنگ بزارید چی میزارید!؟
خاکپور: ما در جمع خودمان به تیم‌مان می‌گویم تیم طلا ( با خنده)
فارس: در مورد فضای مجازی هم بگویید برامون! بیشتر قهرمانان الان یجورایی درگیر فضای مجازی و لایک و‌فالور بازی هم شدند و یجورایی از خودشون برای محبوبیت مجازی هم استفاده می‌کنند، شما چه نظری دارید!؟ اصلا فعالیت آنچنانی دارید یا مخالف این موضوع هستید !؟
خاکپور: من خودم زیاد درگیر فضای مجازی نیستم! همیشه هم موقع مسابقات مربی تیم گوشی را سه چهار ماه از ما می‌گرفت که تمرکز بیشتر داشته باشیم. این فضا واقعا آدمو درگیر می‌کنه که اصلا خوشم نمیاد !
فارس: سقف آرزوهای شما چیست!؟
خاکپور: چیزی به نام سقف آرزوها وجود نداره! چون اگه آدم بهش برسد، بعد از آن به بعد، زندگی براش بی‌معنی می‌شود. ولی دوست دارم از چیزی که دیروز بودم امروز بهتر باشم.
فارس: از اردوها و دلتنگی هم بگویید! شده بری اردو طولانی و فشار تمرینات زیاد باعث بشه خیلی دلتون برای خونه و خانواده تنگ بشه!؟
خاکپور: بله مسلما آدم دلش تنگ میشه واسه خانه و خانوادش!
فارس: چه کسی در خانواده بیشتر حمایت تون می‌کند
خاکپور: اصلا نمیشه اینجوری گفت! هم پدر هم مادر مثل کوه پشتیبانم بودند هر کدومشون به یک نحوی!
فارس: به نظر شما مشکل اصلی ورزش شما در استان و حتی کشور چیست!؟
خاکپور: ورزشکار حمایت نمی‌شوند در استان! مثلا با این رزومه حتی یک اسپانسر نداریم و بماند که سایر مشکلات هم هست …
فارس: چه خواسته‌ای از مسولان ورزش استان و مسؤولان شهری و استانی دارید ؟
خاکپور: تنها خواهش ما این است که فقط حمایت کنند و نگذارند استعدادهای نابی که در این استان هستند هدر بروند.
فارس: یک نصیحت به هم سن و سال‌های خودتون که این روزها درگیر هرکاری غیر از ورزش هستند و شاید به نوعی وقت خودشون رو هدر می‌دهند دارید!؟
خاکپور: از همه می‌خواهم، به دنبال علایق‌شان بروند. هیچ کس در این دنیا بدون استعداد نیست و اگر تلاش کنند به خواسته‌های خودشان خواهند رسید.
فارس: صحبت پایانی شما / اگر حرفی باقی مانده درخدمتیم
خاکپور: خیلی ممنونم از حمایت‌های شما، امیدوارم بتوانم جواب این همه لطف شما و مردم کشورم را بدهم. در آخر از مربی‌های عزیزم بابت تمام زحماتی که برای من در طول این سال کشیدند، تشکر می‌کنم.
0 نظر